وبسایت رسمی دکتر میثم نصیری

مهار احساسات

وقتی رنجیده خاطر می شوید، در واقع به اتفاقات بیرونی واکنش نشان می دهید، بنابراین خودتان عامل عصبانیت خود هستید نه کسی دیگر. فقط خود شما هستید که احساسات تان را خلق می کنید . به یاد داشته باشید که با کنترل احساسات، می توانید کنترل گفتگو را به دست بگیرید. با دنبال کردن چهار مرحله زیر، احساسات خود را به هنگام عصبانیت ،ترس یا رنجش مهار کنید.

1. ببینید/بشنوید، با حقایقی شروع کنید که آنها را می فهمید.
2. داستان تعریف کلید: برای خودتان ماجرا را از اول تعریف کنید.
3. احساس کنید، احساسات خاصی را که در پاسخ به این تجربه دارید، برای خود تشریح کنید.
4. اقدام عملی کلیده براساس احساست ودرک خود اقدام کنید.

ما معمولا به جای دیدن و شنیدن آنچه واقعا اتفاق می افتد بر اساس برداشت های خود قضاوت می کنیم و واکنش نشان می دهیم در حقیقت رفتار دیگران را تفسیر می کنیم. به احساسات پشت رفتارهایتان توجه کنید. به منظور آن دریابید آیا احساسات تان درست و سازنده هستند یا خیر، به بررسی داستان هایی بپردازید که برای خود تعریف می کنید. حقایق را دوباره تایید کنید. نقش و انگیزه های خود را در بروز مسائل بشناسید. مخصوصا مراقبت سه نوع داستان زیر باشید و از آن ها دوری کنید:

1. داستان قربانی شدن ؛ ادعا می کنید افراد دیگر درحال آسیب زدن به شما هستید و شما از هر جهت قربانی هستید.
2. داستان مرد خبیث ، فرد دیگری را با انگیزه های منفی می بینیدو تقصیرها را متوجه او می دانید.
3. داستان بینوایان ، خود را در حل مشکل ناتوان تصور می کنید.
4. برای رسیدن به خواسته خود، چنین داستان هایی که احساسات منفی را برانگیخته می کنند با داستانهای مثبت جایگزین کنید.

مهارت های لازم در گفتگو های حساس

اکنون که احساسات تان را مهار کرده اید، می توانید نظرتان را به شکلی موثر بیان کند. خوب صحبت کردن ، خوب شنیدن و خوب همکاری کردن ،سه مهارت اساسی در ((گفتگو های حساس)) به شمار می روند به جای هدف گرفتن افراد، موضوعات را مد نظر قراردهید با افراد رک و صریح ولی با احترام صحبت کنید . برای متقاعد کردن دیگران صحبت کنید، اما تندروی نکنید به خصوص وقتی درگیر بحثی جنجالی یا خطرناک هستید اطلاعات خود را با اطمینان، تواضع و مهارت مبادله کنید. تواضع، نشان دهنده پذیرا بودن شما نسبت به عقاید دیگران و مهارت، توانایی شما در صحبت کردن صادقانه راجع به موضوعات حساس است.

برنامه STATE تعدادی از مهارتهای لازم برای این موضوع را خلاصه می کند:

• حقایق و دانسته های خود را به اشتراک بگذارید.
• و داستان تان را تعریف کنید.
• از دیگران بخواهید داستان ها یا مسیرهای پیشنهادی خود را بیان کنند.
• ومحتاطانه حرف بزنید.
• دیگران را تشویق کنید تا بتوانید تاثیر دیدگاه خود را بر روی مخاطب بسنجید.

سه آموزه اول به شما می آموزد که چه بگویید و دو آموزه بعد می گوید که چگونه حرف بزنید. این که گفتگو را با ارائه آمار و اطلاعات واقعی آغاز کنید، در اعتماد آفرینی و متقاعد کردن طرف مقابل بسیار اثرگذار است.

یکی دیگر از عوامل تسلط در گفتگو های سرنوشت ساز، گوش کردن به دیگران است، حتی وقتی با عصبانیت فریاد می کشند یا در سکوت فرو می روند. ابتدا از آنها بخواهید دیدگاه خود را بیان کنند. سپس به اصطلاح آینه ای جلوی آنها بگیرید تا نشان دهید بحث و جدل آنها – اعم از زبان بدن و صوت یا صدا را درک کردیده اید. با خونسردی هر چیزی که شنیده اید، به زبان دیگری بیان کنید. این کار امنیت ایجاد می کند. اگر احساس می کنید گفتگو بیهوده و بی ثمر شده است، با ابزار این که فکر می کنید بقیه به چیزی فکر می کنند، طرف مقابل را برای ورود به گفتگو آماده کنید. برنامه ABC که شامل سه اصل موافقت ،افزودن و مقایسه است را به یاد داشته باشید: هرجا که می توانید با دیگران موافقت کنید بر مبنای مواردی که قبلا بیان شده است با اطلاعات کامل تر چیزی بیفزایید و مسیر خود را با مسیر شخص مقابل ((مقایسه)) کنید.

به نتیجه رساندن و اجرایی کردن توافقات

دو مقطع زمانی در یک گفتگوی سرنوشت ساز بسیار اهمیت دارد یکی آغاز گفتگو است که در آن طرفین می کوشند فضای امنی برای خود ایجاد کنند و کنترل گفتگورا بدست گیرند. دیگری پایان گفتگواست که امکان دارد نتایج در آن مقطع زمانی شفاف نشده و طرفین به هیچ تصمیمی نرسند. یک گفتگوی خوب، على رغم اهمیت زیادی که دارد لزوما منجر به تصمیم نمی شود بنابراین باید بتوانید گفتگو را به یک تصمیم خوب و عمل مشترک پذیرفته شده توسط طرفین تبدیل کنید. می توان به یکی از چهار روش دستور دادن، مشورت کردن، رای گیری کردن و یا اجماع به نتیجه نهایی که همان تصمیم عملی است، دست بیابید.

1. دستوردادن در این حالت یک فرد مقتدرتر، تصمیمات را به طرفین تحمیل می کند یا تصمیم گیری به دیگران سپرده می شود.
2. مشورت کردن : در این حالت، طرفین گفتگو از یک شخص سوم می خواهند به مذاکره وارد شود و آن ها را در تصمیم گیری نهایی یاری کند.
3. رای گیری کردن : این حالت زمانی رخ می دهد که طرفین به چند گزینه مناسب رسیده اند و قصد دارند از میان آنها یک گزینه را انتخاب کنند.
4. اجماع ، در این حالت طرفین تا زمانی که همه افراد بر سر یک راه حل به توافق برسند، به گفتگو کردن ادامه می دهند.

تصمیم گیرندگان و کسانی که به نحوی از تصمیم متاثر می شوند، می توانند در تصمیم گیری برای تعیین روش مناسب در هر وضعیت دخیل باشند. باید مشخص کنید که چه کسی، چه کاری را در چه زمانی انجام دهد. فعالیت های مستمری را که انتظار دارید بیان کنید. به تعهدات افراد توجه داشته باشید و آن ها را نسبت به تعهدات شان مسئول و پاسخ گو نگاه دارید.
در نهایت همواره به یاد داشته باشید، همان قدر که دیگران باید تغییر کنند و یا ما از آنها انتظار داریم که تغییر کنند تنها کسی که باید همواره الهام بخشش باشیم و به سوی موفقیت هدایتش کنیم، فرد درون آیینه است.